Dieveniškių Adomo Mickevičiaus gimnazija

Upiększona szkoła, dobry nastrój, świąteczny koncert… To wszystko przyszykowali uczniowie i nauczyciele dziewieniskiej Mickiewiczówki z racji przybycia  gości – uczniów, których dźwięczne głosy przed kilku, kilkunastu czy też kilkudziesięciu laty wypełniały korytarze  tej szkoły.

,, W ciągu lat czas zmienił to miejsce, nadając mu kształt zgodny z jego duchem: klasy zmieniły się w pracownie, liczydły zastąpiły komputery, tablicę i kredę – rzutnik multimedialny, podręcznik zaś – Internet. Czas nie zmienił jednego – Nauczyciela, który daje serce i wiedzę, i dba o to, by wychować Człowieka. Dzisiaj obecność Państwa na tym spotkaniu świadczy o tym, że szkoła i Nauczyciel w waszym życiu są jednak ważni,“ – kierując słowa powitania do zebranych, mówiła dyrektor gimnazjum Danuta Anichowska, absolwentka tejże placówki.

Na spotkanie ze swymi wychowankami przybyli nauczyciele, którzy uczyli niejedno pokolenie dziewieniszczan, a byli to: Jadwiga Zaborska, Władysława Szczykno, Danuta Popławska, Jelena Ałkowskaja, Łucja Szymańska, Władysława Kuczyńska, Ludmiła Tupica, Nikołaj Tupica, Witalij Filipowicz, Jan Paweł Rowbuć. Wśród gości była też obecna Czesława Marcinkiewicz, starościna gminy dziewieniskiej, a przed laty nauczycielka języka polskiego.

Szkolna młodzież z radością wystąpiła przed publicznością, pokazując program artystyczny, na który się złożyły tańce, dobrane wiersze i piosenki, jak również wesołe scenki obrazujące życie w szkole. Uczniowie na początku koncertu przedstawili hymn, jaki był napisany z okazji inaguracji gimnazjum oraz przybliżyli najważniejsze wydarzenia z historii szkoły. Występ uczniów przywołał niejednemu w sali te chwile, kiedy wesoły dzwonek wołał do ławek, a pochwała nauczyciela dodawała chęci do nauki.

Tego wieczoru spotkali się absolwenci, którzy ukończyli szkołę dziesięć lat temu. Wielkie odlgłości nie były ku temu przeszkodą,  przybyli nawet z zagranicy.

Licznie się stawili absolwenci rocznika 1996, a było ich jedenastu. ,,Odczuwam, że cząstka mojego wychowania w was jest. Po latach widzę owoce swojej pracy. To, że pamiętacie, przychodzicie, jest dla mnie dowodem tego, że jednak dobrze wychowuję młodzież,” – z wzruszeniem mówiła do swoich wychowanków Walentyna Cwilik.

Przybyli też ci, którzy  świadecto dojrzałości otrzymali ćwierć wieku temu. Było ich na spotkaniu ośmiu, jak sami podkreślili – trzecia część.
,,Przyśliśmy, aby powiedziedzieć: ,,Witaj, szkoło!”, aby powiedzieć: ,,Dziękuję!” Jesteśmy wdzięczni, że drzwi tej szkoły są otwarte, że stworzyliście taki nastrój, radość, że sercem nas tu witacie,” – w imieniu absolwentów, którzy obchodzili jubileusz trzydziestolecia ukończenia szkoły, mówiła Jelena Uljanowicz, obecnie kierownik działu biudżetu i finansów samorządu rejonu solecznickiego, a w przeszłości uczennica naszej szkoły.

Po czterech dziesięcioleciach spotkali się wychowankowie nauczycielki Jadwigi Zaborskiej. Z zaciekawieniem wszyscy zebrani słuchali, jak pani Jadwiga nazywała po imieniu swoich uczniów. Były to naprawdę cenne chwile. Jedna z absolwentek roku 1976, a mianowicie Marjana Kotkowska, dziś nauczycielka Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego w Solecznikach, skierowała do nauczycieli słowa wdzięczności: ,,Dziękuję wszystkim nauczycielom za trud włożony, za serce oddane – nisko głowy skłaniamy; i za najlepszy dar – to wiedzę. Życzymy wam dobrego zdrowia, długich długich lat, a dla gimnazjum – dobrych, zdolnych, mądrych uczniów.”

Danuta Popławska i Stanisław Kołyszko – to osoby, których pięćdziesiąt lat dzieli od szkolnej ławy. Dziś, pełni wzruszenia i ciepła, wspominali i rozmyślali o życiu, o wartościach i radościach. Na zakończenie spotkania pani Danuta Popławska, kiedyś nauczycielka muzyki, zaśpiewała piosenkę swego autorstwa.

Spotkanie upłynęło w ciepłej atmosferze, przyniosło wiele miłych wzruszeń. Pozostały wspomnienia i nadzieja na kolejne spotkania. Spotkania w miejscu, którego próg przekraczając, czujemy się w wieku lat nastu.

Danuta Sobol, nauczycielka, absolwentka szkoły 1990 r.